واقعه‌ی کربلا تنها یک تقابل نظامی نبود؛ صحنه‌ای بود که در آن، وجدان بشریت، شجاعت، حقیقت‌طلبی و نفی تسلیم، در قامت سیدالشهدا (ع) تجلی یافت. امام خمینی (ره) با نگاهی ژرف به این رویداد، فلسفه‌ی عاشورا را در مرکز نهضت خود قرار دادند و در جلد دهم صحیفه‌ی خود تصریح کردند: «امام حسین با عدۀ کم همه چیزش را فدای اسلام کرد؛ مقابل یک امپراتوری بزرگ ایستاد و «نه» گفت…». این «نه»، رمز بیداری و هویت اسلام ناب بود.

ایشان مجالس عزاداری حسینی را نه صرفاً آیینی مذهبی، بلکه میراث‌داران آن «نه» تاریخی می‌دانستند؛ مجالسی که نباید به شکل‌گرایی یا غفلت از پیام اصلی عاشورا تن دهند. از منظر امام، حفظ جهت‌گیری ظلم‌ستیزانه و احیای روح مقاومت در این مجالس، مسئولیتی دائمی برای همه‌ی نسل‌هاست.

امروز نیز، در هنگامه‌ی چالش‌های اخلاقی و سیاسی، می‌توان از آن ایستادگی الهام گرفت؛ چرا که هر عصر، کربلایی دارد و هر انسان آزاده، برای حسین زمانه‌اش باید بایستد.